Centralni prostor šalter sale je pokriven rešetkastom željeznom konstrukcijom sa staklenim pokrovom dok pročelje objekta ima primjese historicizma.
Zgrada je izgrađena 1913. godina u periodu Austro-ugarske vladavine kao vojna pošta. Pripada secesijskoj arhitekturi koja je nastala oko 1900. godine kroz grupe mladih arhitekata i umjetnika iz Beča, i koja se distancirala od klasičnog stila i krenula novim putevima u arhitekturi i umjetnosti. Ovoj je inovativnoj grupi pripadao i projektant zgrade Josip Vancaš.
1914. godine je izvršen atentat na Franza Ferdinanda prestolonasljednika koji je trebao da otvori novosagrađenu vojnu poštu. Iz te novoizgrađene vojne pošte je u svijet telegrafski poslana vijest o atentatu na Franz Ferdinanda.
Prije Drugog svjetskog rata bilo je 188 poštanskih ureda telegrafa i telefona u BiH. U posljednjoj deceniji prije Drugog svetskog rata posebno je razvijena telefonska mreža. Skromni počeci uvođenja automatske telefonske centrale zabilježeni su u Sarajevu, Ilidži i Trebinju.
Na zgradi su se već 1941. godine desila manja razaranja na krovnoj konstrukciji i fasadi usljed ratnih dejstava. Ali početkom agresije na Bosnu Hercegovinu 1992. godine došlo je do totalne devastacije. U požaru je zgrada izgorjela sa kompletnom opremom, a ostali su samo zidovi. Agresor je zapaljivim projektilima uništio glavnu poštu i niz drugih objekata, koji su imali izuzetnu istorijsku, kulturnu, arhitektonsku i materijalnu vrijednost, a Sarajevo je, komunikacijski, bilo “odsječeno” od ostatka svijeta. U toku rata se pristupilo primarnoj zaštiti zgrade od daljnjih oštećenja, poslije toga se pristupilo izradi projekta sanacije, restauracije i rekonstrukcije. Zgrada je obnovljena 2001. godine.
Historija.ba
