Drašković: Marko Kraljević nije bio JUNAČINA, umro je kao turski SLUGA u boju protiv Srba!
(ZAB)LUDE SRPSKE MITOLOGIJE Drašković: Marko Kraljević nije bio JUNAČINA, umro je kao turski SLUGA u boju protiv Srba!
Sam lider SPO-a Vuk Drašković iznio je tezu o Marku Kraljeviću kao čovjeku koji nije zaslužio da bude opjevan u pjesmama
Čuveni srpski junak koji se nije odvajao od svog konja Šarca i buzdovana s kojim je tukao Turke kad god je to želio, ipak nije bio toliki heroj, jer je umro kao turski vazal u boju protiv kršćana.
Srbi vjekovima žive na mitovima i legendama, a čak ih i u školama uče pogrešno. Generacije ljudi u Srbiji odrasle su na mitu o Marku Kraljeviću, kao junaku kome Turci ne mogu ništa i koji “bije” Musu Kesedžiju kad god to poželi. Ipak, stvarnost i istorijske činjenice nam govore drugačije, a to je da Marko Mrnjavčević (svjetovno ime “srpskog junaka”) nije bio toliko hrabar u boju s Turcima, već je kao njihov vazal poginuo boreći se protiv kršćanstva!
Koliko su Srbi zaludjeli u mitu o Marku Kraljeviću govore mnogi geografski pojmovi, ulice, trgovi i spomenici koji nose ime ovog “junaka” koji po historijskim zapisima nikako taj oreol nije zaslužio.
Najpoznatiji geografski pojmovi su Markov grad ili Markove kule (Prilepski grad – srednjovjekovna tvrđava iznad Prilepa), Markovo kale (brdo) 4,5 kilometara od Vranja, zatim postoji i njegov manastir u blizini Skoplja (završio ga Mrnjavčević 1372. godine).
U umjetničkom pamćenju Marko Kraljević najveći je junak, a narodni pesnici su mu pripisali mnoge osobine nadčovjeka, te tako on u nizu junačkih pjesama iz njegovog ciklusa čupa drveće, podiže stijene, cijedi suhu drenovinu, sabljom preseca kamen, na svojim opancima nosi čitava brda, ore drumove, napija svog konja Šarca od koga se ne razdvaja i od svog „šestoperog“ buzdovana, od kojeg svi strepe…. Ipak ovo je sve samo mit i dokaz koliko su Srbi skloni legendama.
U historiji će ostati upisano da je on sin kralja Vukašina Mrnjavčevića, savladara srpskog cara Uroša, i Jevrosime, sestre u pjesmama također opjevanog srpskog junaka vojvode Momčila.
On je, da ga je sreća malo poslužila moga biti upisan i zlatnim slovima u historiji Srbije jer je bio legitima nasljednik srpskog carskog prijestola, a čak je i nosio titulu mladog kralja, ali san o vladanju velikim srpskim carstvom prekinuli su Turci koji su krenuli u osvajački pohod ka Balkanu!
Poslije poraza srpske vojske u Maričkoj bitci 1371. godine i pogibije kralja Vukašina, Marko kao mladi kralj postaje turski vazal i sluga!
Na nesreću svih Srba, historijski zapisi nam razbijaju sve iluzije, te tako pišu da je Marko Kraljević baš kao turski sluga 1395. godine u bici na Rovinima poginuo od kršćanskog mača vojnika vlaškog vojvode Mirče.
Prema nekim historijskim zapisima Marko kao kršćanin koji se borio na turskoj strani protiv kršćanstva rekao je: “Ja kažem i molim Gospoda da bude kršćanima pomoćnik, a ja neka budem prvi među mrtvima u ovom ratu“.
Srbi nisu nikada prihvatili ovu istinu, već su spjevali pjesmu o pogibiji svog junaka u kojoj on nije poginuo od ljudske ruke, jer je bio nadčovjek, već je preminuo prirodnom smrću i sahranjen je na Svetoj Gori, a njegov grob nije obilježen kako se njegovi dušmani ne bi mrtvom Marku svetili!
Sam lider SPO-a Vuk Drašković iznio je tezu o Marku Kraljeviću kao čovjeku koji nije zaslužio da bude opjevan u pjesmama.
(Agencije)
