Štavljenje kože je težak posao od kojeg se u BiH može solidno živjeti

Kožarstvo je oblast koja je posebno zastupljena u Visokom, a od ovog izuzetno zahtjevnog zanata u Bosni i Hercegovini može se solidno živjeti, uvjerava nas Hajro Vejs koji se skoro tri decenije bavi štavljenjem, odnosno obradom kože. Hajro Vejs u rodnom Visokom završio je kožarski zanat nakon čega se zaposlio u KTK Visoko gdje je stekao 21 godinu radnog staža.

Odlaskom iz ove kompanije odlučio je da se kroz samostalni obrt nastavi baviti obradom kože koju danas u obliku raznih prostirki i odjevnih predmeta prodaje širom Bosne i Hercegovine.

Proces obrade kože, pojašnjava nam Vejs, sastoji se od nekoliko izuzetno zahtjevnih operacija.

“Sirova koža prvenstveno se pikluje, nakon čega se skida mesni dio. Kada je završen ovaj dio procesa, primjenjuje se štavljenje, odnosno hemijska obrada sirovog životinjskog krzna ili kože koja sprečava naknadno rasparčavanje kože i ispadanje dlake”, pojašnjava nam Vejs dio procesa.

Od našeg sagovornika saznajemo da najviše vremena oduzima sušenje kože, a od početnog procesa do finalnog proizvoda u zimskom periodu okvirno su potrebna dva mjeseca, dok se ovaj posao znatno brže obavi u ljetnim mjesecima, zbog visokih temperatura zraka.

“Kožu je potrebno sušiti u dva do tri ciklusa, a nakon toga se pristupa izradi oblika određenog odjevnog predmeta ili prostirke koju želim izraditi”, nadovezuje se Vejs.

Ovaj Visočanin bavi se štavljenjem jareće, jagnjeće, ovčije, goveđe i teleće kože, a u njegovoj radionici nastaju razne prostirke, tepisi, ukrasi za namještaj, ali i prsluci te jakne.

Za izradu jednog odjevnog predmeta potrebno je mnogo vremena jer svako krzno ima svoje specifičnosti u vidu teksture, položaja, visine dlake, ali i boje.

“Ovaj posao je izuzetno zahtjevan i prljav, ali se isplati njime baviti. Ljudi su prepoznali kvalitet i pozitivna svojstva koja prirodna koža nosi sa sobom nosi”, ističe Vejs kojeg smo zatekli na ovogodišnjem izdanju međunarodnog sajma poljoprivrede i prehrambene industrije – Sajam šljive u Gradačcu.

Smatra da bi se ovim poslom trebao baviti veći broj mladih ljudi u našoj zemlji, jer osim solidne zarade za bh. prilike, jednom od najstarijih oblika ljudske radinosti ne treba dozvoliti da padne u zaborav.