Lingvista oživio govor iz kojeg su se razvili indoevropski jezici
Većina naših predaka u Evropi i Aziji između 4500. i 2500. godine prije naše ere govorila je istim jezikom, poznatim kao proto-indoevropski (PIE). Iako o tom jeziku ne postoje pisani dokumenti, lingvista dr. Andrew Byrd nedavno je pokušao da rekonstruiše kako je on zvučao.
Byrd je stručnjak za drevnu indoevropsku lingvistiku, specijalizovan za fonologiju, i predaje na Univerzitetu u Kentuckyju. Da bi napravio snimak drevnog jezika, on je preradio i pročitao svoju vlastitu verziju rekonstruisane basne na PIE jeziku “Ovca i konji”, kao i verziju priče na sanskritu “Kralj i Bog”.
Basna “Ovca i konji” zanimljiva je zbog toga što je napisana 1868. godine, a autor je njemački lingvista dr. August Schleicher, koji je priču preveo na PIE da bi eksperimentisao sa riječima, navodi se u magazinu “Archeology”, na čijem je siteu objavljen rekonstruisani snimak.
Kako je Byrd objasnio “Huffington Postu”, snimak basne “Ovca i konji” treba da pokaže kako je približno zvučao proto-indoevropski jezik i da se velikim dijelom zasniva na našem poznavanju tekstova na starim indoevropskim jezicima, kao što su starogrčki i sanskrit.
Iako nema načina da se “napravi” konačna verzija PIE, Byrd tvrdi da je njegov izgovor približan originalu.
– Jezici se razlikuju po tome kako sklapaju glasove. Oni koriste te glasove da bi stvorili nove riječi, a proto-indoevropski je bio vrlo grlen – objašnjava ovaj lingvista.
Pročitajte prevod priče na proto-indoevropskom jeziku
Ovca koja nije imala vunu vidjela je konje, od kojih je jedan vukao teška kolica, drugi nosio težak teret, a treći brzo išao noseći čovjeka.
– Boli me duša kada vidim čovjeka kako jaše konja – reče ovca konjima.
Konji su odgovorili:
– Slušaj, ovco, duša nas boli kada vidimo ovo: čovjek, gospodar, prede vunu od ovce da bi sebi napravio toplu odjeću. A ovca nema vunu.
Čuvši ovo, ovca pobježe u ravnicu.
(Vijesti.ba)
