Wolfgang Amadeus Mozart (27. januar 1756 – 5. decembar 1791) (Volfgang Amadeus Mocart; puno ime Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart) je rođen 27. januara 1756. u Salzburgu, danas u Austriji ali tad glavni grad male nezavisne nadbiskupije u Svetom Rimskom Carstvu. Mozartova muzička vještina je bila vidljiva čak i kad je bio samo par godina star. Otac mu je bio Leopold Mozart, veoma značajan u životu svoga sina. Bio je veoma obrazovan i također jedan od vodećih evropskih nastavnika muzike, čija uticajna knjiga “Pisani članak o osnovama sviranja violine” (Versuch einer grundlichen Violinschule) je bila objavljena 1756. iste godine kad je Mozart rođen. Otac ga je naučio da svira klavir. Njegova najpoznatija djela su: Turski marš, Mala noćna muzika, Don Giovanni, Čarobna frula, Figarova ženidba i Requiem.
Život Mozarta je trijumf genija nad ranim sazrijevanjem. Brzo je učio, i svoje prve kompozicije piše već u petoj godini života. Stari Goethe koji je kao mlad čovjek čuo sedmogodišnjeg dječaka kako drži koncert u Frankfurtu, smatrao ga je nedostižnim u muzici, rame uz rame sa Rafaelom i Šekspirom u njihovim područjima umjetničkog djelovanja.
Kad je Leopold Mozart počeo da uvodi Mozartovu sestru Nannerl u tajanstveni svijet harpsikorda, ona je pokazivala veliku nadarenost za taj instrument. Njen trogodišnji brat se osjetio nadahnutim da sam pokuša naučiti svirati ovaj muzički instrument. Otac je napisao zbirku laganih pjesama za harpsikord koja bi pomogla njegovoj kćerki da ga brzo nauči svirati. Mali Mozart je uskoro sam napisao svoju muzičku zbirku koja će kasnije imati historijsku važnost kao izvor njegovog ranog muzičkog razvoja.
Malo je petogodišnjaka ili šestododišnjaka u njegovo vrijeme moglo napraviti lijepe varijacije na muzičku temu ili izvući povezane melodije iz harpsikorda svirajući njegovu klavijaturu tako brzo da im ne vidiš prste. Za razliku od ostalih “wunderkinda” iz sredine 18. vijeka, Mozart je poboljšao svoja muzička otkrića i svoje nastupe u zadivljujuće lijepe, ne pokazujući ni najmanji znak blijeđenja u običnu prosječnost. Bio je muzički čudotvorac koji nikad nije trebao da ispravlja notne zapise tokom njegovih brzih nadahnuća.
Muzički stil
Mozartova muzika, kao i Haydnova, predstavljaju prototip primjere klasičnog stila. U to vrijeme kad je počeo komponirati, evropskom muzikom je dominirao stil galant: reakcija koja se razvila protiv velike zamršenosti baroka. Ali postepeno, zahvaljujući samom Mozartu, kontrapunktske složenosti iz kasnog baroka pojavljuju se još jednom, obuzdane i disciplinovane novim oblicima, i prilagođene novim estetskim zahtjevima društvene sredine.
Mozart je bio svestran kompozitor, a napisao je muziku u svakom važnijem žanru, uključujući simfonije, opere, solo končerta, kamernu muziku, uključujući gudačke kvartete i gudačke kvintete, i klavirske sonate. Ti oblici nisu bili novi, ali je Mozart unaprijedio njihove tehničke sofisticiranosti i njihove osjećajne dosege. On je gotovo vlastoručno razvio i popularisao klasični klavirski končerto. Napisao je mnogo duhovne muzike, uključujući i velike mise, ali i mnoge plesove, divertimenta, serenade, i druge oblike lake zabave.
Sve glavne osobine klasičnog stila su prisutne u Mozartovoj muzici. Jasnoća, ravnoteža, i transparentnost su obilježja njegovog rada, ali bilo kakvo pojednostavljivanje poimanja njene ljepote maskira izuzetnu moć njegovih najboljih remek-djela, poput Klavirskog koncerta broj 24 u c-molu, K. 491, simfonija broj 40 u g-molu, K. 550, i opere Don Giovanni. Pogotovo tokom posljednje decenije svog života, Mozart je koristio kromatsku harmoniju do stepena rijetko viđenog u to vrijeme, s izvanrednim samopouzdanjem i velikim umjetničkim učinkom.
Mozart je uvijek imao dar za prihvatanje i prilagođavanje vrijednih karakteristika tuđe muzike. Njegova putovanja svakako su pomogla u stvaranju jedinstvenog kompozicijskog jezika. U Londonu, kao dijete, on se sastao sa J.C. Bachom i čuo njegovu muziku. U Parizu, Mannheimu i Beču susreo se s mnogim drugim kompozicijskim utjecajima, kao i avangardnim sposobnostima Mannheimskog orkestra. U Italiji je naišao na italijansku uvertiru i operu buffa, koje su duboko uticale na razvoj njegove vlastite muzičke prakse.
U Londonu i Italiji galantni stil bio je u usponu: jednostavna, lagana muzika uz obaveznu upotrebu kadence, stavljanje naglaska na tonik, dominant i subdominantne akorde do isključenja drugih harmonija, simetrične fraze, i jasno izraženim podjelama muzičkih stavaka. Neke od Mozartovih ranih simfonija su talijanske uvertire, s tri stavka koji se nastavljaju jedan na drugi, od kojih su mnogi u istom ključu, sa sporim srednjim stavkom u relativnom molu. Druga oponašaju djela J.C. Bacha, a druga pokazuju jednostavne zaobljene binarne oblike koji se pojavljuju i kod drugih Bečkih kompozitora.
Uticaj na druge kompozitore
Mozartov najpoznatiji učenik, koga je Mozart uzeo kao dijete da živi dvije godine u njegovoj Bečkoj kući, bio je vjerovatno Johann Nepomuk Hummel, prelazna figura između klasičnog i romantičnog razdoblja.
Važniji je uticaj koji je Mozart imao na kompozitore kasnijih generacija. Nakon njegove smrti došlo je do porasta njegovog ugleda, a proučavanje njegove muzike je bio standardni dio obuke klasičnih muzičara.
Brojni kompozitori su odali počast Mozartu pišući zbirke varijacija na njegove teme. Beethoven je napisao četiri takve zbirke (op.66, op.28, op.40, op.46). Druge uključuju varijacije za klavir i orkestar Frederica Chopina na “La ci darem la mano” iz Don Giovannija (1827) i Max Regerove varijacije i fuga na temu od Mozarta iz 1914., na temelju varijacije teme iz klavirske sonate K. 331 . Petar Iljič Čajkovski je napisao svoju orkestralnu svitu broj 4. u G-duru, “Mozartiana” 1887., u čast Mozarta.
Ludwig van Beethoven, koji je bio mlađi četrnaest godina od Mozarta, cijenjen i pod velikim uticajem njegovog djela, s kojim je bio upoznat još kao tinejdžer. Za njega se smatra da je svirao u dvorskom orkestru u Bonnu, prilikom izvođenja Mozartove opere. Zbog toga je putovao u Beč 1787. nadajući se da će učiti kod starijeg kompozitora.
Mozartove simfonije, klavirski končerti, klavirske i violinske sonate, kamerna muzika, divertimenta, opere, koncertne arije i mise dostigli su takav nivo da je samo nekoliko kompozitora moglo se samo nadati da to dostignu.
