Da je u to vrijeme postojala sky aplikacija više od pola aktuelnih galamdžija na Rezoluciju o genocidu u Srebrenici i iz Srbije i iz Rs-a danas bi pralo podove u zatvorima širom Evrope i Bosne i Hercegovine.
Predsjednik Srbije AleksandarVučić drznuo se ovih dana da pita treba li žrtvama genocida “srpsko sažaljenje”, nakon što su isti pobili, silovali, u grobnici zatrpali hiljade Bošnjaka – muslimana u Bosni i Hercegovini!
Iskazivanjem sažaljenja, po bolesnoj Vučićevoj ponudi, očigledno, trebalo bi podmititi bošnjačko pamćenje, bol za ubijenim članovima njihovih porodica, a time i podršku najavljenom usvajanju rezolucije UN-a o genocidu u Srebrenici o kojoj će Generalna skupština UN-a raspravljati 2. maja ove godine.
Kakvo sažaljenje, bolan, Vučiću!
Kako žive, tako i mrtve majke nad čijim sinovima su 1995. godine u Srebrenici “sistem” sa sjedištem u Beogradu i njihova ekspozitura na Palama počinili genocid, znaju ko je činio taj isti “sistem” i bez Rezolucije UN-a i bez bilo kakve sudske presude.
Ne samo da znaju i pamte, već o njemu javno govore, i one i njihovo potomstvo, njihovi prijatelji iz cijelog svijeta, pronoseći tako istinu o zločinu genocida u kome je za samo nekoliko dana u julu 1995. godine, na najzvjerskiji način, ubijeno više od osam hiljada zarobljenih Srebreničana.
Zarobio ih je i pobio “sistem” koji se ni skoro trideset godina poslije nije odrekao pokroviteljstva nad genocidom iz 1995. godine, a što bi Rezolucijom UN-a , konačno “obejanilo” njegovu historijsku ulogu u zločinima nad Bošnjacima – muslimanima iz devedesetih godina prošlog stoljeća, ali i otkravilo pamćenje svih genocida počinjenih nad muslimanima bivše nam zajedničke države u prethodna dva stoljeća, o kojima se, uglavnom, šutjelo ili šapatom govorilo.
No, da vidimo ko je činio “sistem” iz devedesetih godina prošlog stoljeća čija su mržnja i ljudsko zlo pobili tolike ljude?
Činili su ga politički, vojni i policijski vrh Srbije, odnosno Beograda i njegove ekspoziture na Palama, njihove certificirane ubice i koljači sa platnog spiska Vojske Jugoslavije, Službe državne bezbjednosti Srbije,
Vojske i policije pod komantom Generalštaba i SDB-a sa sjedištem na Palama (sve dokazano haškim presudama!) njihovi nižerangirani politički, vojni, policijski izvršioci…
Činila ga je nabildana vojna i civilna srpska golopucija koja je po Podrinju zarobljavala srebreničke muškarce, oni što su im vezali oči i ruke, oni što su ih prevozili na gubilišta, tjerali ih da piju vlastiti urin, strijeljali ih, trpali u grobnice njihova mrtva tijela.
Činili su ga oni što su prekopavali grobnice u želji da sakriju tragove vlastitog zločina, njihovi naredbodavci, ali i oni što su u danima smaknuća srebreničkih sinova njihovim katilima priređivali kafanske terevenke po Podrinju i kao nagradu za počinjeno plaćali im provod na Crnogorskom primorju…
Činili su ga i još uvijek čine oni koji kriju istinu o masovnim grobnicama u kojima, evo skoro trideset godina i dalje truhnu kosti oko 2.000 ubijenih Srebreničana.
Eto odgovora na pitanje zašto tolika dreka predsjednika Srbije Aleksandra Vučića i njegovog namjesnika iz Rs-a Milorada Dodika i svih njihovih “boraca za zaštitu srpskog naroda” (kako se predstavljaju), odRezolucije koja će se 2. maja naći na sjednici Generalne skupštine UN-a?!
U pitanju je zaštita “sistema” .
Jer, kad se pogleda istini u oči akteri sistema iz devedesetih, a koji je počinio genocid, i akteri sistema koji ovih dana plaču, vrište, kukumaču, bljuju vatru zbog Rezolucije UN-a o Srebrenici, i pritom nude trgovinu sažaljenjem, za istinu koju o njima znamo, nisu se promjenili.
Ustvari jesu – politički su avanzovali na način da su ovi sad i u Srbiji i u Rs-u zaposjeli pozicije svojih nekadašnjih ideoloških šefova koji trenutno krepaju po domaćim i evropskim zatvorima.
Ili su već krepali.
Aleksandar Vučić, današnji predsjednik Srbije, u vrijeme genocida u Srebrenici bio je poslanik Skupštine Srbije i odani saradnik ratnog zločinca Vojislava Šešelja, čuven po zahtjevu da treba ubiti “sto muslimana za jednog Srbina”, Ivica Dačić, odani saradnik zločinca Slobodana Miloševića, poslanik u Skupštini SRJ, potom portparol Miloševićeve stranke…
Milorad Dodik današnji predsjednik Rs-a u vrijeme agresije na BiH i genocida u Srebrenici bio je vojnik VRs, parlamentarac takozvane Srpske republike. Nenad Stevandić današnji predsjednik Skupštine Rs-a ratni je pripadnik zloglasne jedinice “Crvene beretke”, Radovan Višković, današnji premijer Vlade Rs-a u vrijeme genocida u Srebrenici, za prevoz zarobljenih Srebreničana na gubilišta, iznajmljivao je kamione i autobuse firme u kojoj je radio…
I da ne nabrajamo…
Da je u to vrijeme postojala sky aplikacija više od pola aktuelnih galamdžija na Rezoluciju o genocidu u Srebrenici i iz Srbije i iz Rs-a danas bi pralo podove u zatvorima širom Evrope i Bosne i Hercegovine.
Svi oni znaju šta su zločinački beogradski i paljanski sistem, i oni kao njihov dio, radili u vrijeme genocida u Srebrenici, kao i da se o njihovom ratnom angažmanu mnogo toga zna a što nije napisano u do sada izrečenim presudama i u Hagu i u domaćim sudovima.
I zato su se osilili.
Osilila ih je i bolesna bošnjačka šutnja o zločinima kojima su bili izloženi, posebno zločinu genocida, ali i šutnja međunarodne zajednice, tačnije UN-a koji im je 1993. godine garantirao zaštitu.
I izdao ih.
Generalna skupština UN-a, na glasanju o Rezoluciji o genocidu u Srebrenici 2. maja 2024. godine ima šansu da ispravi, ustvari prizna da su njihovom snagom, 1993. godine zaštićeni stanovnici enklava Srebrenice i Žepe, u julu 1995. godine, doživjeli genocid.
Bila Rezolucija o genocidu usvojena ili ne 2. maja, sam nagovještaj da će o njoj raspravljati Generalna skupština UN-a, skinut će veo šutnje ne samo sa zločina genocida počinjenog u Srebrenici 1995. godine, već i sa ušutkanog sjećanja na genocide činjene nad Bošnjacima – muslimanima tokom protekla dva stoljeća, kao što su onaj u Šahovićima, Foči, Višegradu, Priboju, Istočnoj Hercegovini…
Istina o počinjenim zločinima, kao i pravda koja se postiže kažnjavanjem, te dostojanstveno sjećanje na žrtve zločina što posebno nudi najavljeno usvajanje UN-ove Rezolucije o genocidu, put su za gradnju dobrih odnosa među ljudima.
O Bošnjacima koji još uvijek šute i blago ne podržavaju usvajanje ove Rezolucije, zasad, neću ni riječi.
A o Vučićevoj ponudi srpskog sažaljenja kao zamjene za dokazani genocid nad Bošnjacima Srebrenice – ma … OD**BI BOLESNA BUDALO.
Almasa Hadžić, politicki.ba
