Milorad Dodik, predsjednik Republike Srpske i lider Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD), prelomio je – Igor Radojičić biće kandidat ove stranke za gradonačelnika Banjaluke. Ovu informaciju još nisu zvanično potvrdili ni Dodik ni Radojičić, ali je Radojičićeva kandidatura jedini razuman i logičan izbor ako SNSD želi sačuvati vlast u najvećem gradu Republike Srpske, u kojem stoluje punih 18 godina.
Notorno je da između Dodika i Radojičića postoje omraze i da njih dvojica u poslednjih godinu i po dana skoro da uopšte nisu komunicirali, ali je Dodik, kao dokazani pragmatik, procijenio da jedino Radojičića može ponuditi glasačima kao gredibilnog kandidata za gradonačelnika Banjaluke na predstojećim loklanim izborima.
PROBLEM RADOJIČIĆ
Prvo, za razliku od ostatka vrha SNSD-a, koji se listom dovodi u vezu sa raznoraznim aferama i iz kojeg je Radojičić ranije izbačen zbog sukoba sa Dodikovom politikom, Radojičić nema mrlja u karijeri koje bi ukazivale da je umiješan u korupštivne i kriminalne radnje.
Drugo, Radojičić, koji je na čelu banjalučkog SNSD-a, ima ogromnu podršku članstva i Mjesnih odbora stranke, tako da bi kandidovanje nekoga drugog bilo veliki rizik za uspjeh stranke na lokalnim izborima.
Riječju, Dodik je svjestan da je Radojičić jedini koji može iznjedriti uspjeh SNSD-a na lokalnim izborima u Banjaluci, dok je Radojičić procijenio da je SNSD još uvijek najbolji politički okvir iz kojeg može djelovati, ma koliko se ne slagao sa politikom partijskog vrha.
Radojičić ima ogromne šanse da postane gradonačenik Banjaluke, tim više jer se opozicija u ovom gradu rasula poput rakove djece, posebno nakon što je banjalučki SDS stavljen pod kontrolu ljudi koji suštinski rade za SNSD.
Radojičić, međutim, ima velike oponente u sopstvenim redovima. To je, prije svih Nebojša Radmanović. Iako su nekada bili najbliži saradnici i čelni ljudi Demokratske socijalističke partije (DSP), koja se 2002. godine ujedinila sa Dodikovom Strankom nezavisnih socijaldemokrata iz kojih je iznikao današnji SNSD, Radojičić i Radmanović danas predvode dvije različite frakcije u banjalučkoj stranačkoj organizaciji. S tim da je na Radojičićevoj strani velika većina članstva i Mjesnih odbora stranke, dok Radmanović ima podršku tek nekolicine bliskih saradnika. I pored toga što je Radojičiću okrenuo leđa i priklonio se Dodiku, šef stranke Radmanovića nije nagradio kandidaturom za gradonačelnika Banjaluke, što je bio njegov politički cilj.
KNEZ IZ KRUPE
Postoji i treća grupacija, koju predvodi Draško Ilić, odbornik, biznismen i sportista, za kojeg se vežu mnogobrojne afere. Ilić je lokalni knez iz Krupe na Vrbasu, a zahvaljujući njegovoj političkoj poziciji, firma “Eko Euro Tim”, čiji je vlasnik, proteklih godina dobijala je vrijedne poslove na području Banjaluke, a veliki dio iz budžeta Centra za razvoj i unapređenje sela slivao se na račune tog preduzeća.
Radilo se o poslovima čija je svrha veoma upitna, poput projekta izgradnje vodovoda preko Manjače i odvoza smeća iz ruralnih područja. Ilićeva firma je i na listi povlaštenih kompanija kod Vlade Republike Srpske. Tako je “Eko Euro Tim” dobio posao vrijedan 5,6 miliona maraka u okviru Projekta hitnih mjera zaštite od poplava.
I Draško Ilić je imao ambiciju da bude kandidat za gradonačelnika Banjaluke, mada je potpuno jasno da bi izvan svoje “kneževine” doživio izborni debakl, pogoto da ne bi dobio glasove birača iz urbanog dijela Banjaluke.
Prema izvorima iz SNSD-a, ova stranka nije podijeljena samo u Banjaluci, već je stanje katastrofalno i u ostalim sredinama u Republici Srpskoj. Činjenica je da stranku još na okupu drži Dodik, jer lokalni SNSD-ovci niti mogu niti smiju da mu se suprotstave. Zato među njima vri kao u kotlu, poput Gradiške, gdje postoje tri teško suprotstavljene struje. Jednu predvodi Zoran Adžić, poslanik u Narodnoj skupštini RS, na čelu druge je Nikola Kragulj, bivši načelnik Gradiške, dok treću frakciju predstavlja Nenad Kesić, nekadašnji ministar poljoprivrede u Vladi RS. Prema izvorima Žurnala, mržnja među njima je narasla to mjere da nije isključeno da snage odmjere pesnicama.
BASTION LAKTAŠI
Iako Laktaši, iz kojih je politički iznikao Dodik, važe za bastion SNSD-a, situacija medju tamošnjim snsd-ovcima takođe je na rubu incidenata. Dodikov kum i tajkun Budimir Stanković u Laktašima ruši SNSD-ovog načelnika Miroslava Kodžomana, koji je nasledio Milovana Topolovića, kojeg je sa načelničke funkcije takođe otjerao Budimir Stanković.
Situacija po SNSD je loša i u Dubici, gdje je Darko Banjac, prebjeg iz SDS-a u DNS, preuzeo vođstvo u i tamošnjem SNSD-u.
SNSD u Doboju gotovo da ne postoji, a neprikosnoveni gospodar tog grada je SDS-ovac Ognjen Petrović.
Iako su u SNSD Bijeljina nedavno održani izbori, Dodikova partija u tom gradu i dalje je razbijena. Za novog predsednika SNSD u Bijeljini izabran je Nedeljko Ćorić, koji je kum Mirka Šarovića iz SDS-a. Ćorovićev izbor napravio je novu pometnju medju funkcionerima SNSD-a u tom gradu, jer su se toj funkciji nadali Vojin Mitrović (poslanik u Narodnoj skupštini, koji je u decembru prošle godine prešao iz opozicionog u vladajući blok) ili njegov sin Stefan.
Nezadovoljan time što ni on ni otac nisu izabrani za prvog čovjeka stranke u Bijeljini, Stefan Mitrović je dao ostavku na mesto savjetnika u Dodikovom kabinetu.
Koliko je nejak SNSD u Bijeljini govori i činjenica da će ta stranka na lokalnim izborima podržati Zlatka Maksimovića, koji je 9. marta saopštio da izlazi iz SDS-a i da je osnovao sopstvenu partiju “Uspješna Srpska”, koja će ga kandidovati za gradonačelnika.
Glavni takmac biće mu aktuelni gradonačelnik Bijeljine Mićo Mićić iz SDS-a, koji u Semberiji neprikosnoveno vlada poslednje dvije decenije.
Maksimović je peti nosilac liste sa opštih itbora 2014. godine koji je napustio SDS. Situacija u dvije najveće stranke u RS je katastrofalna.
Rasulo u SNSD se prikriva djelovanjem i javnim istupima Milorada Dodika, čime se stvara utisak da stranka funkcioniše. Raspad sistema u SDS-u niko i ne pokušava sakriti niti pokrenuti mehanizme da se erozija zaustavi. Ponajmanje lider stranke Mladen Bosić, koji umjesto da preduzme energične mjere i raskrsti sa političkim konvertitima u vlastitim redovima, poput noja gura glavu u pjesak.
(zurnal.info)
