Ibn Haldun, čije je puno ime Abu Zayd ‘Abd al-Rahman ibn Muhammad ibn Haldun al-Hadrami, rođen je u Tunisu 27. maja 1332. a umro je u Kairu 16. marta 1406. godine. Bio je poznati kasnosrednjevjekovni arapski filozof i istoričar, u čijim djelima se prepliću filozofskoistorijska razmatranja i istorijsko sociološki pogledi iz nekoliko različitih istorijskih perioda.
Bio je islamski teoretičar i angažovani političar koji se smatra jednim od prethodnika savremene istoriografije i sociologije a neki ga smatraju i utemeljivačem sociologije i filozofije istorije. U mladosti je bio vrlo aktivan u javnom i političkom životu tog vremena kada su se u Sjeverozapadnoj Africi (Tunis, Alžir, Maroko) uprave, vlasti i vladavine smjenjivale u vrlo kratkim razmacima, najčešće u surovim ratnim okolnostima.
Foto: Naslovna stranica jednog od najpoznatijih Ibn Haldunovih djela/Enes Karić/El-Kalem/Svjetlost
Ibn Haldun, sudija, naučnik i diplomata o tome koji znakovi ukazuju na to da je jedno društvo propalo kaže: “Znakovi propasti jednog društva su:
1. Odsustvo solidarnosti;
2. Slabljenje proizvodnje;
3. Pomama za potrošnjom;
4. Povećanje poreza;
5. Izbjegavanje kompetencije;
6. Raširenost nepravde;
7. Ubijanje nade;
8. Ubrzanje iseljavanja;
9. Šejtanski ponos i oholost;
10. Pokazivanje, razmetanje, blefiranje, izvještačenost, dvoličnost i ulizivanje;
A najgore od svega je da društvo sve to prihvata i posmatra sa odobravanjem, praveći se da ništa od toga ne postoji.”
Misao preuzeta sa društvenih mreža. Tekst opremila Infomedia Balkan
Foto naslovna: arheofutura.rs
Izvor: Infomedia Balkan
