VJERNICI JEDVA ČEKAJU OBNOVU HRAMA SV. PROKOPIJA
Srpska pravoslavna crkvena opština Visoko zadnjih šest godina potpada pod Blažujsku parohiju i samim tim nema svog sveštenika koji boravi u Visokom. To u značajnoj mjeri utiče na kompletan život preostalog pravoslavnog stanovništva ovog grada, posebno kada se zna da je do 1992. godine Visoko imalo svog pravoslavnog sveštenika i svešteničku kuću. Kuća i danas postoji, ali je u katastrofalnom stanju, mada ima naznaka da bi se mogla popraviti u budućnosti.
Dolaskom protojereja Miljana Rađenovića za paroha visočkog mnoge stvari su krenule na bolje. To se prvenstveno odnosi na obnovu Hrama sv. Prokopija, pravoslavne bogomolje koja je napravljena 1857. godine i koja je jedan od sedam nacionalnih spomenika koji se nalaze na području Visokog. Još 2019. godine krenula je velika obnova hrama te su urađene dvije faze radova, a koje su se odnosile na rješavanje problema oborinskih voda te na obnovu kompletnog krova i fasade.
“Imali smo želju da tokom 2020. godine završimo sa kompletnom obnovom naše svetinje te izvršimo osvećenje, no pandemija nas je u najvećoj mjeri spriječila u tome te se sada nadamo da bi na jesen 2021. godine Visoko trebalo dobiti u potpunosti obnovljen Hram sv. Prokopija. Naredni radovi se tiču uređenja unutrašnjosti i oni bi trebali početi uskoro, a najveću zahvalnost za to dugujemo našem mitropolitu Hrizostomu”, rekao je protojerej Rađenović.
Liturgije se u Visokom služe najčešće svake druge nedjelje u mjesecu, a njima prisustvuje u prosjeku tek 15-ak vjernika. Nekada je crkvena zajednica u Visokom bila znatno brojnija, no sada je svedena na tek 80-ak porodica, od kojih su većina sa jednim ili dva člana domaćinstva. Hram sv. Prokopija je najposjećeniji na slavu crkve, 21. jula, kada veliki broj nekadašnjih stanovnika Visokog dođe na proslavu, te na Badnji dan i Veliki petak, dane koji “najavljuju” najradosnije pravoslavne praznike Božić i Vaskrs.
Službe u visočkom hramu su redovno posjećivale i sestre Ignjatić – Milena, Dragica i Zora, mada u posljednje vrijeme zbog zdravlja rjeđe navraćaju.
“Uglavnom na liturgije ide najmlađa sestra Zora. Sestra Dragica i ja smo odavno u osmoj deceniji života, dok je Zora na pragu osme decenije. Od malena smo naučene na crkvu i uvijek smo obilježavali sve praznike. Žao nam je što zbog zdravstvenih problema, posebno sada dok vlada pandemija, ne možemo češće ići u crkvu, ali koliko je to u našim penzionerskim mogućnostima, praznike svečano obilježimo u našem domu. Sjećamo se dana kada je crkva bila puna, kada smo palili badnjake ili dijelili vaskršnja jaja. Sada je to skromnije, najviše zbog toga što više nema djece u crkvama, koji su se najviše radovali tome”, priča Milena Ignjatić.
Simbolična penzija im donekle pomaže da “životare”, a iako su u godinama, često se Milena i Zora mogu vidjeti na nekoliko lokacija u Visokom kako prodaju priglavke i vunene čarape. Također, ono što je zanimljivo, upravo na mjestu gdje prodaju, one i pletu tako da često mame poglede znatiželjnih sugrađana ili turista.
Trenutno najstariji pravoslavni stanovnik u Visokom je Novica Manojlović, koji još uvijek obnaša funkciju predsjednika Crkvenog odbora Srpske pravoslavne crkvene opštine Visoko, iako ima skoro 94 godine! Živi sa sinom te se dobro sjeća Božića i dolazaka u crkvu prije nekoliko decenija.
“Kada god mogu, dođem u crkvu i pomažem našem svešteniku. U posljednje vrijeme se malo teže krećem, ali se nadam da ću doživjeti i biti na osvećenju naše obnovljene crkve”, često ističe Novica Manojlović.
Inače, na području Visokom postoje još dvije crkve. Jedna, Crkva Rođenja Presvete Bogorodice, nalazi se u naselju Čekrekčije (nekadašnji Čekrčići) i nakon što je srušena 1996. godine obnovljena je prije nekoliko godina te Crkva Začeča sv. Jovana Krstitelja na Golom Brdu, koja je također bila uništena 1992. godine, ali je obnovljena 2006. godine.
(Naša riječ/N.K.)
