Saborci kažu Meho je bio heroj. PAT mu je “izvratio stomak”, a svog je stariješinu molio da ga ubije – da se “ne pati”. Podlegao je dan poslije.
Njegovi saborci nisu članovi Koordinacionog odbora visočkih botačkih udruženja. Prvi odred Opštinskog štaba Teritorijalne odbrane Visoko ili Vod vojne policije nisi vrijedni pomena ili akteri ovdašnjeg manifestacionizma ne poznaju elemntarne činjenice. Prije će biti ovo drugo.
Silna boračka udruženja, koordinacioni odbori i aktuelna vlast u Visokom nisu u stanju poginule zbrojati i analitički vezati činjenicu da su ranjenici u borbama podlijegali od zadobijenih rana.
Na jučerašnjem obilježavanju Dana otpora agresiji u Visokom Meho Habeš nije spomenut, samim tim nije mu ni odata počast,a niti evocirana uspomena na njega.
Njegovi saborci i rodbina, naravno da su razočarani. Više od toga vrijeđa činjenica da tolike godine poslije rata mrtve nismo u stanju prebrojati i selektovati ih uz značajne datume i bitke.
Habeš Meho (1967 – 1992)
Rođen 02.02.1967. godine u Džindićima – Visokom, gdje je i živio. Pripadnik jedinica Armije BiH od 25.04.1992. godine.
Ranjen 03.05.1992. godine u rejonu Vlajčići – Visoko, kao pripadnik OpŠTO Visoko – 1. odred. Podlegao ranama 04.05.1992. godine u RMC Zenica. Ukopan 08.05.1992. godine na mezarju u Džindićima – Visoko.
