Haris Sejdić: “VEHABIJE” I RUKOPISI TAJNIH SLUŽBI ?!

U ratnom vihoru u Siriji krajem aprila ove 2013. godine poginuo je izvjesni Muaz Šabić (41) državljanin BiH. Njegova porodica živi u selu Puhovac, opština Zenica, a vijest o smrti sina i brata porodica Šabić je objavila na internetu. Poginuli Šabić je bio jedan od stotina dobrovoljaca iz cijelog svijeta koji se bore zajedno sa sirijskim pobunjenicima protiv snaga Assadovog režima.

Prema obavještajnim podacima, Šabić je poginuo u pokušaju sirijskih pobunjenika da zauzmu ozloglašeni zatvor El-Safira, poznat po zlostavljanju zarobljenika i protivnika Assadovog režima.

U Siriji pobunjenici samoprozvani islamski borci koriste uglavnom „ratna” imena. Tako je prije nekoliko dana objavljeno da su u napadu na isti Assadov zatvor poginuli i izvjesni Ebu Merdija i Ebu Bera, za kojeg je utvrđeno da se zove Eldar Kundaković i da je iz Sandžaka tačnije iz Novog Pazara. Pažljiviji pratioci raznih FB profila i stranica mogli su naći nekoliko fotografija i objava o smrti ove osobe.  I sa Šabićem su poginula najmanje trojica dobrovoljaca u pobunjeničkim redovima, ali njihov pravi identitet i porijeklo nisu objavljeni.

A onda su mediji 21.05. 2013. ponovo javili da je u ratu u Siriji poginuo još jedan državljanin BiH čiji identitet nije još uvijek  objavljen, ali je u u tim redovima poginuli poznat kao AbdulDžafar. Kako mediji prenose na sirijsko ratište otišla su najmanje 52 državljanina BiH, pripadnika vehabijsko-selefijskog pokreta, a tamo su uglavnom pristupili jedinici En-Nusra koju je američka administracija označila kao terorističku organizaciju povezanu sa Al Kaidom.

Federalna televizija prenosi da se dobrovoljci za učešće u ratu u Siriji okupljaju u turskom gradu Antakiji, a potom organizovano odlaze do tursko-sirijske granice.

Njihova sljedeća stanica je jedno manje mjesto u blizini sirijske granice. U Siriju ilegalno ulaze na prelazu Bab el-Hava, a potom se okupljaju u mestu Sarmada u Siriji, gde se izvodi i kraća vjerska obuka za sljedbenike Slobodne sirijske vojske. Navodno je ovom uhodanom rutom u Siriju otišlo najmanje 52 lica koja ima državljanstvo BiH.

Opet, prema istim tim obaveštajnim podacima, Muaz Šabić, dobrovoljac iz Zenice, zenički selefija, vehabija, šta li već, koji je poginuo u sukobima u Siriji, te Bajro Ikanović i Enver Lilić na sirijsko ratište otišli su uz logističku i finansijsku pomoć Nusreta Imamovića, vođe selefijske zajednice u Gornjoj Maoči. Naravno, pitanje je koliko je ovo sve tačno.

Međutim, imajući ovo sve u vidu po ko zna koji put se postavlja isto pitanje, je li vehabizam, i sve što ide uz vehabizam, potcijenjen ili je precijenjen fenomen u BiH? Je li vehabizam jednako terorizam?

Suđenje najpoznatijem vehabiji Balkana Mevlidu Jašareviću, koji je u jesen 2011. godine pucao na ambasadu SAD u Sarajevu, završeno je 06.12.2012. godine izricanjem presude, najteže kazne za terorizam u BiH do sada, od čak 18 godina. Predsjedavajući Sudskog vijeća Branko Perić kazao je da je ovo je najteža kazna za terorizam koju je izrekao Sud BiH.

Koliko je selefizam-vehabizam na prostorima BiH i zemalja bivše Jugoslavije opasan – pitanje je koje se otvorilo nakon napada na zgradu ambasade SAD u Sarajevu. Političari i sigurnosne agencije u BiH nam poručuju da stvari drže pod kontrolom, međutim,  “stručnjaci” i razni “ekperti” za ovu oblast upozoravaju da se mora mnogo aktivnije voditi borba protiv terorizma.  U BiH je od rata pa naovamo bilo nekoliko “egzibicija”  tzv. vehabija, sjetimo se slučaja auto bombe u Mostaru koju je postavio izvjesni Handala, srećom bez ljudskih žrtava, pa zatim Lionela Dumonta Hamza i ubistvo policajca u Zenici početkom 1997. godine, zatim ubistvo povratnika u srednjoj Bosni među njima i policajaca, autobombe i pucnjave po Zavidovićima, pa onda ubistvo porodice Anđelić koju je na Badnje večer uradio izvjesni Muamer Topalović, sjetimo se Harisa Čauševića i podmetnute auto bombe u policijskoj stanici u Bugojnu u ljeto 2010. godine.

Naravno, imalo bolji poznavaoci prilika moglu su pročitati da na čelu, “teroriste” i “opasnog vehabije”, Mevlida Jašarevića piše ime jedne obavještajne službe iz susjedne nam države. Ime te obavještajne službe je BIA (Bezbedonosna informativna agencija).

Da li odlasci BH državljana, vehabijske orijentacije, na ratište u Siriji imaju isključivo veze samo vehabijskom-selefijskom orijentacijom ili je u pitanju i rad  i rukopis tajnih službi, pa i određena finansijska korist, čak i avanturizam. Ovo je pitanje na koje nam razni “eskperti” i mediji iz RS-a ni ne pomišljaju da daju odgovor, ali isti ti mediji iz RS-a i susjedne nam Srbije nerijetko donose priloge i vijesti  kako srpski instruktori obučavaju i ratuju po cijelom svijetu kao  profesionalni vojnici, “izuzetno cenjeni profesionalci”, tj. predodređeni ratnici. Vidjeti pod Jugoslav Petrušić. Na internetu se mogu naći snimci izvjesnog Jugoslava Petrušića, poznatog i pod nadimkom Dominik, koji je kao plaćenik bio na čelu grupe srpskih dobrovoljaca tačnije plaćenika (pasa rata) u Zairu, a javna je tajna da je iza takvih odlazaka stajala zvanična tadašnja vlast u Srbiji, ali i to da se je i velika količina naoružanja porijeklom iz Srbije prodavala u građanskom ratu u Zairu ali ne samo u Zairu nego po cijeloj Africi.

 

A u Siriji rat bijesni nesmanjenom žestinom. Izgleda da zapadne sile imaju određenu dilemu da li podržati i kako i na koji način podržati pobunjenike.  Sve je više izraženo prisustvo radikalnih džihadista, kojih je svaki dan kako se čini sve više i više. Ti radikalni selefijsko-tekfirski elementi koji su se u međuvremenu formirali u vojne grupe i formacije, svojim nehumanim i brutalnim načinom borbe protiv Assadovog režima direktno idu u korist upravo Assadu i maksimalno kompromituju ciljeve koje je pred sebe postavila Sirijska nacionalna koalicija.

 

Cijeli svijet je ostao šokiran snimkom na kojem se vidi kako osoba koja stoji iznad jednog ubijenog sirijskog vojnika. Poslije se ustanovilo da je riječ o jednom od komadanata pobunjeničkih snaga, izvjesnom Halidu al-Hamadu, poznatom i kao Abu Sakkar. On se saginje, vadi nož i počinje da sječe tijelo ubijenog sirijskog vojnika. Iz tijela nožem vadi organ ubijenog vojnika, drži ga u ruci, te uzvikuje prema kameri: “Kunem se da ćemo vam pojesti srca i jetru,  vi Assadovi psi.”  U pozadini se čuje manja skupina koja uzvikuje ” Bog je veliki”. Odmah zatim Abu Sakkar prinosi krvavi organ ustima i počinje da ga grize, poslije čega se snimak završava.

Šta reći ? ? ? Dobar je Assad kakvi su ovi. ..ili, ili je sve to stvar rada stranih obavještajnih službi, zaduženih da do određene mjere kompromituju i pobunjenike protiv snaga zloglasnog Assadovog režima ??? Nešto slično se dogodilo i kod nas u BiH, po istoj matrici, kao i sad  u Siriju, su strani dobrovoljci dolazili u BiH i upravo su ti strani dobrovoljci “kompromitovali” odbrambeno-oslobodilački rat.

 

Naravno da bi bilo veoma interesanto rasvijetliti ulogu CIA-e, ali i britanske i francuske obavještajne službe sa odlascima dobrovoljaca BH porijekla na sirijsko ratište.

Ovo je interesanto naročito ako se ima u vidu uloga ovih obavještajnih službi ali i službi susjednih država (HIS, SIS, RDB i KOS) u ratu u BiH. Vidjeti pod: “DOLAZAK STRANIH DOBROVOLJACA ARAPSKOG PORIJEKLA U BIH TOKOM RATA 1992-1995”.

Haris Sejdić – magazinplus.eu