Život za vjeru, narod i domovinu – Edhem Šahinović 100 godina od rođenja

ŽIVOT ZA VJERU, NAROD I DOMOVINU – EDHEM ŠAHINOVIĆ 100 GODINA OD ROĐENJA

Edhem Šahinović rođen je 8. Novembra 1923 godine u Visokom. Sin je Ibrahima I Samije rođene Kazija.

Osnovnu školu završio je u Visokom. Obzirom da se porodica Šahinović tradicionalno bavila kožarskim zanatom, a njegov otac bio suvlasnik poznate visočke kožare „Šahinović“ I on se opredijelio za kožarski zanat. Nakon zanata, zbog izuzetnog uspjeha u predhodnom školovanju primljen je u Kožarsku školu u Visokom na koju su se mogli upisati samo najbolji kožari iz ovog dijela Balkana. Kožarsku školu završava 1945. godine kao najbolji u generaciji.

Kao učenik srednje škole u Drugom svjetskom ratu aktivno je radio na prijemu muhadžira iz podrinja, njihovom smještaju, kao i  prikupljanju i podjeli hrane i odjeće za njihove potrebe. Tu se i upoznaje sa članovima organizacije Mladi Muslimani u Visokom.

Po direktivi tadašnjih vlasti, zbog dobrog poznavanja kožarske struke, 1948. godine postavljen je za upravnika Kožare u Brčkom. Na tim poslovima radi sve do 29. augusta 1949. godine, kada je uhapšen u jutarnjim satima, kao pripadnik pokreta „Mladi muslimani“. Iza njega u Brčkom ostaje supruga Aiša u sedmom mjesecu trunoće i sin Vehid star 16 mjeseci bez ikakvih primanja u tuđoj kući. Nakon hapšenja, istog dana sproveden je u Okružni zatvor u Tuzli, a zatim u poznati Štok gdje se sastaje i upoznaje ostale članove takozvane Tuzlanske grupe: hfz. Abdulaha ef. Budimliju iz Bijeljine, Aliju ef. Sadikivića iz Janje, Hazima ef. Hodžića iz Janje, Jusufa ef. Bilajaca i Husejn ef. Kavazovića iz Gradačca.

Isljeđivanje u zatvoru je trajalo tri mjeseca, gdje su svi članovi grupe bili podvrgnuti teškim psihičkim i fizičkim torturama od kojih su imali posljedice do kraja života.

Osuđen je na 7 godina zatvora i na izdržavanje kazne je poslan sa svojom grupom u Zagorić  (Crna gora) u blizini Podgorice, gdje je radio na izgradnji zgrade Skupštine Crne Gore. Nakon toga je prebačen u Foču, gdje je ostao do kraja odležavanja kazne. U toku izdržavanja kazne imao je više ponuda da revidira svoj stav ili da radi za UDBU, pa da bude odmah pušten. Odbio je sve prijedloge i ostao u zartvoru. Važno je napomenuti da je iz zatvora pušten istog datuma kada je i uhapšen nakon punih sedam godina.

Nakon povratka iz zatvora više od godinu dana nije imao posla, a onda je primljen kao nekvalifikovani radnik u Kožarski kombinat Visoko, gdje je radio do 1961. godine, kada je pozvan u Peć na Kosovo za upravnika novootvorene fabrike kože. Nakon sedam godina provedenih u Peći vraća se u Visoko na poziv direktora KTK Visoko da bude rukovodioc fabrike kože u izgradnji. Interesantan je podatak da je bio rukovodioc Fabrike kože u Peći za vrijeme policijske torture Aleksandra Rankovića. Branio je uposlene Albance od  lažnih optužbi za  za opstrukciju u proizvodnji. Prilikom njegovog ispraćaja iz Peći voz je kasnio više od pola sata zbog velikog broja okupljenih radnika.

U Visokom je radio  na projektovanju Fabrike krupne kože i krna, kao stručni konsultant i na realizaciji projekata. Ova fabrika je ujedno bila najveća kožara na Balkanu. Kožaru  je otvorio Josip Broz Tito 1971. godine, a Edhema Šahinovića nema na fotografijama i snimcima sa otvaranja. Na  funkciji direktora ostaje do penzije.

Nakon izlaska iz zatvora nije sa bavio društvenim radom niti je mnogo govorio o Mladim muslimanima, suđenju i zatvorskom životu. Teški životni put ostavio je trag. Jedina aktivnost je bila  nakoliko godina rada u Islamskoj zajednici.

Bio je oženjen Aišom Šahinović rođena Handžić iz Visokog  i sa njom je dobio troje djece: kćerku Sadiku i sinove Vehida i Merseda. Sinovi su 1990 bili direktno uključeni u organizovanje stranke SDA, kao i pripremu za odbranu BiH i obnašali su više funkcija od lokalnog do državnog nivoa.

Preselio je na Ahiret 19. maja 2001. godine u 78. godini života.  Dženazu je predvodio reis ul ulema Mustafa ef. Cerić, a ukopan je na Gradskom groblju u Visokom.

preporodvisoko.ba