Biseksualci su oni koji prelaze granice. Oni nisu ni heteroseksualci ni homoseksualci. Prema jednoj studiji, biseksualci se češće suočavaju sa psihičkim problemima, jer su izloženi diskriminaciji sa svih strana.
“Za to se moraš odlučiti!” To je bio komentar Peterove prijateljice, kojoj se on tada, kada je imao 23 godine, povjerio i rekao joj da se smatra biseksualnom osobom. “Ja sam se uvijek smatrao gejom”, kaže ovaj 51-godišnjak. “Ali to nije tačno, nisam gej, ali nisam ni hetero.” On je biseksualan.
Petar ima suprugu, živi monogamno, a njihova kćerka ima 17 godina. Kaže da je srećan, može praktikovati svoju biseksualnost i nije ga briga šta drugi misle o njemu. To sve pak nije bilo tako lako za Petera.
Nekima on nije bio dovoljno “queer”. “Bio sam izložen strašnom mobingu od strane homoseksualaca. Oni su govorili da je odvratno to što radim sa ženama”. No, oni koji su hetero bili su malo tolerantniji, kaže Peter.
Patrik, s druge strane, nikada nije imao probleme sa homoseksualcima. Dok je išao u školu pogrdno su ga nazivali “pederom”- to je bilo prije nego što se izjasnio o svojoj seksualnosti. Od kada sa svojom seksualnošću otvoreno nastupa, ima utisak da se, naročito heteroseksualni muškarci često distanciraju od njega. Patrik je također biseksualac. I on, kao Peter, živi u zajednici sa partnerkom i njihovim sinom.
Samoća pogoršava psihičko stanje
Biseksualci se češće suočavaju sa psihičkim problemima
Peter i Patrik imaju još nešto zajedničko: njih tako lako ne možete staviti u jednu određenu ladicu. Prema jednoj američkoj studiji, iz toga se mogu razviti posebne psihološke patnje za biseksualce. Činjenica da su oni od strane heteroseksualaca i homoseksualaca diskriminisani, isključeni ili ih ne uzimaju za ozbiljno, dovodi do povećanog rizika nastanka mentalnih bolesti. Posljedice mogu biti depresija, anksioznost, pa čak i samoubistvo.
Katalizator lošeg mentalnog stanja kod biseksualaca, kako navode stručnjaci, veoma je specifičan osjećaj: usamljenost. A da bi se osjećali usamljeno, dovoljan je utisak da vas ne svataju ozbiljno ili da vas permanentno ne razumiju.
Pia je takođe biseksualna i ima utisak da biseksualci u čitavoj LGBT debati (lezbejke, gejevi, biseksualnost, transrodnost) uopšte nisu obuhvaćeni. “Nervira me ta nevidljivost “, kaže ova 31-godišnjakinja. Pri tome sve više mladih ima homoseksualna i heteroseksualna iskustva, čime se brišu granice između seksualnih orijentacija. Prema istraživanju agencije YouGov iz Velike Britanije u 2015. godini, skoro polovina ispitanika u starosnoj dobi od 18 do 24 godine smatra se biseksualnim. Međutim, varira to u kojoj mjeri je izražena ta biseksualnost. Osnova istraživanja bila je Kinsejeva skala.
To je bio pokušaj seksologa Alfreda Čarlsa Kinsija da kompleksnost seksualne orijentacije neke osobe svede na numeričku vrijednost. Pri tome “0” isključivo predstavlja heteroseksualnost, a “6” homoseksualnost, dok je sve između ta dva broja neka vrsta biseksualnosti, sa većim ili manjim odstupanjima u jednom ili drugom pravcu. Ili je to pak tek jednaka preferencija za polove.
Nerazumijevanje i diskriminacija sa svih strana
Pia je u braku – sa muškarcem. Par živi monogamno i ova činjenica je nekima dovoljna da Piinu biseksualnost u potpunosti poriču. “Moraš to proživjeti, inače ne možeš nikada stvarno postati biseksualac, čula sam više puta”, kaže ova mlada žena.
Zapravo, pretpostavka da su biseksualci po prirodi promiskuitetni, tj. da su u stalnoj potrazi za partnerom, široko je rasprostranjena. Prema istraživanju Instituta za raznolikost i antidiskriminacijsko istraživanje (IDA), skoro 30 odsto biseksualaca u Njemačkoj je bilo u prilici da čuje da bi oni vjerovatno išli u krevet sa svakim.
24-godišnja Mari, na primjer, još je dok je pohađala školu bila svjesna da nije fiksirana na neki pol. Neki muškarci iz njenog okruženja su njenu biseksualnost tumačili na takav način kao da je ona generalno seksualno mnogo otvorenija i da bi u bilo kom trenutku uradila bilo šta s bilo kim. Tako je dolazilo i do seksualnih napada.
To je jedna strana: heteroseksualni muškarci misle da je Mari vezana za žene. “Bila sam biseksualka od koje su uvijek žene zahtjevale takozvanu trojku.” Međutim, njeni lezbejski poznanici, kaže ona, nisu je smatrali potpunom. Oni su smatrali da je neko ili heteroseksualan ili homoseksualan. “Neko ko prelazi te granice”, kaže Marie, “sa tim pojmom mogu puno toga početi.”
Partnerstvo ne mora biti problem
Sloboda seksualne orjentacije
Bisekualci su konfrotirani sa jednim drugim izazovom – u najmanju ruku potencijalno: monogamna veza znači odricanje. Peter i Pia to ne vide kao problem. Oni su zaljubljeni u ljude, a ne u društvo, konstatuju oboje.
Peter je svoju suprugu upoznao 1997. godine i od tada nije imao ništa sa nekim muškarcem. “Ništa mi ne nedostaje”, kaže on. Sasvim drugačije je kod Patrika. On se ne želi odreći intimnog kontakta sa muškarcima. Zbog toga sa svojom partnerkom vodi otvorenu vezu. Ni Mari, kao ni njen momak, ne praktikuje monogamiju,– tako su se dogovorili, seksualne slobode ne važe samo za biseksualnog partnera.
Biseksualce ugrožava paušalno mišljenje
Nije samo seksolog Kinsi taj koji polazi od toga da je mnogo veća grupa ljudi koji imaju više ili manje izraženu biseksualnost, nego onih koji se definišu kao čisto heteroseksualne ili homoseksualne osobe. Kinsi se zato suprotstavlja teoriji po kojoj ti ljudi predstavljaju dvije različite populacije, jednu heteroseksualnu i jednu homoseksualnu. Nisu sve stvari crne ili bijele.
I profesorka sa Harvarda Marjori Gerber takođe vjeruje da biseksualnost najautentičnije opisuje prirodu ljudske seksualnosti. U svojoj knjizi “Biseksualnost i eroticizam svakodnevnog života”, ona piše:”Erotsko otkriće biseksualnosti je činjenica koja otkriva seksualnost kao proces rasta, transformacije i iznenađenja […].” Seksualnost nije nužno stabilno stanje.
Biseksualci to znaju i često pate od činjenice da “mnogi ljudi više vole dijeliti svijet na ovnove i ovce” – kako bi to rekao Kinsi.
- Autor Julia Vergin
DW.DE
