Bilo da su u pitanju spoljašnji ili unutrašnji neprijatelji, SAD su uvek bile vanredno aktivne na polju vojnog sukobljavanja.
Brojke su neumoljive – od 239 godina istorije najmoćnije zemlje sveta, samo 21 je prošla bez ratova u kojima je Amerika učestvovala. Ni za jednog američkog predsednika ne može da se kaže da je bio mirnodopski nastrojen, i svi su, bar tehnički gledano, bili „predsednici u ratu“. U tom kontekstu, zlokobno zvuči citat Teodora Ruzvelta:
„Trebalo bi da ulazimo u gotovo svaki rat, zato što mislim da su oni ovoj zemlji potrebni. Sama činjenica da Amerika nije prošla nijednu deceniju u svojoj istoriji bez ratovanja pojačava upozorenje Džordža Orvela da je „rat zdravlje jedne države“.
Počelo je ratom za nezavisnost koji je trajao sedam godina – od 1776. do 1783. godine. Uporedo su se revolucionari „šibali“ i sa američkim starosedeocima.
Prve mirnodopske godine u istoriji SAD su 1796. i 1797, a ovaj rekord je „oboren“ u periodu 1807-1809. U međuvremenu besne ratovi kako na kopnu protiv Indijanaca, tako i tzv. Kvazi-rat na moru protiv Francuza.
SAD okupiraju špansku Zapadnu Floridu 1810. Prva polovina 19. veka protiče u ratovima protiv Seminola, Čirokija, pirata, Kineza (1843) i okupacije afričke obale iste godine.
Teksaško-indijanski rat počinje 1844. a sukob Amerike sa Meksikom dve godine kasnije. Nakon toga, na „ratnom rasporedu“ su ponovo američki starosedeoci – između ostalih Apači i pripadnici plemena Navaho.
Njih prate invazije na Fidži i Urugvaj (1855. i 1858), ali i konflikt u Nikaragvi, američki napad na Paragvaj, kao i još jedan na Meksiko.
Nakon bratoubilačkog rata, sukobi sa urođenicima prošarani su invazijama na Tajvan, Meksiko i Koreju, kao i „koškanjima“ sa Kinom.
Niz od 67 ratnih godina konačno je prekinut 1897. Već iduće kreće rat sa Španijom oko kolonija među kojima su i Filipini, i dugotrajni Banana ratovi u Centralnoj Americi koji se završavaju tek 1934.
SAD ulaze u Prvi svetski rat tek 1917, a period 1935-1940 nakon Velike depresije najduži je mirnodopski u istoriji Amerike. Nakon Perl Harbura, Amerikanci ulaze u Drugi svetski rat 1941. Od 1946. su preko satelita u Aziji u Hladnom ratu, a 1950. uleću u Korejski rat.
Kako se sukob u Koreji završio, posle tajnih operacija u Nikaragvi, Amerikanci su od 1955. vojno aktivni u Vijetnamu. Taj angažman trajaće punih 20 godina. Nakon toga slede tri vezane godine mira (1976-1978). Već iduće godine Hladni rat se seli na teritoriju Avganistana u kome SAD učestvuju preko svojih satelita.
Invazija na Grenadu odigrala se 1983, a CIA „ratuje“ preko svojih poslušnika i u Nikaragvi, kao i u Persijskom zalivu. Prvi zalivski rat počinje 1990. godine. Invazija na Haiti sprovedena je u delo četiri godine kasnije, a NATO bombardovanje srpskih položaja u BIH 1995. godine.
Pretposlednja mirnodopska godina u istoriji SAD za sada je 1997. Već iduće godine Amerika sprovodi bombardovanja Iraka, Sudana i Avganistana, a 1999. sledi NATO agresija na tadašnju SR Jugoslaviju.
Poslednji put Ameri nisu uzimali oružje u ruke 2000. godine. Već iduće počinje rat protiv terorizma – prvo u Avganistanu, a zatim i u Iraku (tzv. Drugi zalivski rat). Ovi sukobi se povremeno prelivaju i na Pakistan, a američka vojska borbeno je aktivna i u Jemenu.
Amerika se 2011. angažuje i u Libijskom građanskom ratu, a do današnjeg dana upletena je i u sukobe u Iraku, Avganistanu i u Siriji. Po svemu sudeći, dokle god se SAD budu nešto pitale, svetski mir biće nedostižan san.
Izvor: espreso.rs
